Expeditie Tibet
Door: vanBeijingtotDelhi
Blijf op de hoogte en volg Nicole
28 November 2011 | Nederland, Amsterdam
Het is alweer een tijdje geleden dat ik het ijskoude Tibet heb verlaten. Helaas door weinig tijd en slechte internet verbindingen is mijn blog bijhouden er de laatste tijd niet zo van gekomen. Hier toch nog een paar updates.
Op mijn verjaardag met de trein naar Tibet vertrokken. Na 44 uur treinen in Lhasa aangekomen. In de trein merkte ik al de eerste symptomen van hoogteziekte. Midden in de nacht werd ik misselijk en duizelig wakker, later bleek dat we op dat moment een pass van 5000 meter hoogte passeerden. In Lhasa kregen we het advies van onze gids om pas de volgende dag kort te douchen en niet teveel te eten omdat dat gevaarlijk zou kunnen zijn in verband met de hoogte. Ik dacht dat dat wel mee zou vallen, totdat ik de verhalen hoorde over noodlottige ongevallen door hoogteziekte...
De eerste twee dagen in Lhasa doorgebracht. Lhasa ligt op ongeveer 3700 meter hoogte en is dus een goede plek om te acclimatiseren. Lhasa is een indrukwekkende bijzondere stad, vanwege de hoogte, vanwege de Chinese millitairen die de stad bewaken alsof het hun eigendom is, maar natuurlijk vooral vanwege het Boedisme dat overal zichtbaar aanwezig is. Overal zie je monniken, toegewijde gelovigen die zich als wijze van gebed op de grond laten vallen, knielen, op staan en weer doorgaan en dat dagen lang. Mensen die uren in cirkels rond een tempel lopen en aan gebedsmolens draaien en heel veel kloosters en tempels.
Na Lhasa via een werkelijk adembenemend mooie route (zowel letterlijk als figuurlijk ivm de hoogte) doorgereden naar Shigatse, Gyantse en Tingri en vervolgens naar Rombuk aan de voet van de Mount Everest waar het hoogste klooster ter wereld ligt. Die avond de zonsondergang op de Mount everest gezien en vervolgens aan de voet van de Mount Everest geslapen met zuurstofflessen binnen handbereik voor geval van nood. Behalve de ontzettende kou (ondanks dat het buiten -10 graden is laten Tibetanen gewoon de deur open staan...)en een beetje hoofdpijn gelukkig nergens last van gehad.
De volgende dag doorgereden naar de grens met Nepal, nouja gereden, zeg maar gehobbeld. De weg was geen weg maar een pad vol stenen, kuilen en gaten. Hoe dichter we bij de grens met Nepal kwamen, hoe groener en levendiger het landschap werd. Ineens realiseerde ik me dat ik al dagen geen bomen of ander groen had gezien... Tibet is zo hoog dat er maar weinig groeit en leeft...
Tibet is een super bijzonder land. Door de hoogte en de kou hebben de mensen die er wonen een super hard leven en dat wordt nog versterkt door de politieke situatie met China. Tibetanen hebben geen paspoort en mogen dus ook niet het land uit. Onze gids ontvangt jaarlijks super veel toeristen van over heel de wereld, maar zal zelf nooit kunnen reizen. Hij durfde nauwelijks over politiek te praten omdat hij overal bang was afgeluisterd te worden. (Hij was er van overtuigd dat er een camera en radio in de auto gemonteerd waren om ons in de gaten te houden).
Een bijzonder land dus om te zien, maar ik was ook wel weer blij toen we bij de Nepalese grens weer op normale hoogte waren en er weer groen en volop leven was.
Op mijn verjaardag met de trein naar Tibet vertrokken. Na 44 uur treinen in Lhasa aangekomen. In de trein merkte ik al de eerste symptomen van hoogteziekte. Midden in de nacht werd ik misselijk en duizelig wakker, later bleek dat we op dat moment een pass van 5000 meter hoogte passeerden. In Lhasa kregen we het advies van onze gids om pas de volgende dag kort te douchen en niet teveel te eten omdat dat gevaarlijk zou kunnen zijn in verband met de hoogte. Ik dacht dat dat wel mee zou vallen, totdat ik de verhalen hoorde over noodlottige ongevallen door hoogteziekte...
De eerste twee dagen in Lhasa doorgebracht. Lhasa ligt op ongeveer 3700 meter hoogte en is dus een goede plek om te acclimatiseren. Lhasa is een indrukwekkende bijzondere stad, vanwege de hoogte, vanwege de Chinese millitairen die de stad bewaken alsof het hun eigendom is, maar natuurlijk vooral vanwege het Boedisme dat overal zichtbaar aanwezig is. Overal zie je monniken, toegewijde gelovigen die zich als wijze van gebed op de grond laten vallen, knielen, op staan en weer doorgaan en dat dagen lang. Mensen die uren in cirkels rond een tempel lopen en aan gebedsmolens draaien en heel veel kloosters en tempels.
Na Lhasa via een werkelijk adembenemend mooie route (zowel letterlijk als figuurlijk ivm de hoogte) doorgereden naar Shigatse, Gyantse en Tingri en vervolgens naar Rombuk aan de voet van de Mount Everest waar het hoogste klooster ter wereld ligt. Die avond de zonsondergang op de Mount everest gezien en vervolgens aan de voet van de Mount Everest geslapen met zuurstofflessen binnen handbereik voor geval van nood. Behalve de ontzettende kou (ondanks dat het buiten -10 graden is laten Tibetanen gewoon de deur open staan...)en een beetje hoofdpijn gelukkig nergens last van gehad.
De volgende dag doorgereden naar de grens met Nepal, nouja gereden, zeg maar gehobbeld. De weg was geen weg maar een pad vol stenen, kuilen en gaten. Hoe dichter we bij de grens met Nepal kwamen, hoe groener en levendiger het landschap werd. Ineens realiseerde ik me dat ik al dagen geen bomen of ander groen had gezien... Tibet is zo hoog dat er maar weinig groeit en leeft...
Tibet is een super bijzonder land. Door de hoogte en de kou hebben de mensen die er wonen een super hard leven en dat wordt nog versterkt door de politieke situatie met China. Tibetanen hebben geen paspoort en mogen dus ook niet het land uit. Onze gids ontvangt jaarlijks super veel toeristen van over heel de wereld, maar zal zelf nooit kunnen reizen. Hij durfde nauwelijks over politiek te praten omdat hij overal bang was afgeluisterd te worden. (Hij was er van overtuigd dat er een camera en radio in de auto gemonteerd waren om ons in de gaten te houden).
Een bijzonder land dus om te zien, maar ik was ook wel weer blij toen we bij de Nepalese grens weer op normale hoogte waren en er weer groen en volop leven was.
-
28 November 2011 - 09:54
Nicole:
Eindelijk weer foto's, helaas zijn dit keer mijn tekstjes weggevallen... Mt. Qomolangma is de Mount Everest.
-
28 November 2011 - 10:45
Laura:
Wauw! Wat een mooie foto's! Fijn om weer een keer een verhaal te kunnen lezen. Geniet nog maar flink van deze mooie reis!
We missen je wel hoor hier in huis...
xx Lau -
28 November 2011 - 12:48
Anne:
Goed om van je te horen dat alles goed gaat. Ik vroeg me de laatste tijd toch vaak of alles wel goed gaat daaro!
En ja...Laura heeft gelijk....we missen je echt in huis ja..
Maak er nog wat van de laatste weken!
-
28 November 2011 - 13:06
Eefke:
Lieve nicole,
Jeeej, eindelijk weer een vrhaal en wat een verhaal. Ongelofelijk wat je daar ziet en meemaakt. Lijkt me een heel raar gevoel om in zo'n land/omgeving te zitten, het idee dat de mensen eigenlijk zo opgesloten zitten in hun eigen land.
Is Marloes trouwens al bevallen?
xxx -
28 November 2011 - 16:10
Ellen:
Goeiedag Nicole, wat maak jij veel mee! En wat eng om zó hoog te zijn. Gelukkig dat het goed is gegaan. Wat een prachtige foto's maak jij. Nog héél veel plezier en bijzondere ervaringen gewenst en bedankt voor je verslagen, zodat ik een beetje mee mag reizen...
Groet
Ellen -
28 November 2011 - 16:24
Maaike:
Wow...wow...wow...wát onwijs gaaf! En het jasje kwam dus goed van pas begrijp ik? (asjemenou... -10?...). Fijn om weer een berichtje te horen! Aan de foto's is af te lezen dat het wel 'the middle of nowhere was'. Indrukwekkend hoor, stoere chick! -
28 November 2011 - 16:29
Miranda En Richard :
Hey meis, wat fijn om weer wat van je te lezen!
Fijn dat alles daar nog goed gaat. We begonnen ons al een beetje zorgen te maken.
Die hoogteziekte is herkenbaar voor Richard. Ik heb er gelukkig zelf geen last van gehad. Alles kost ook meer energie als je zo hoog zit! Het schijnt dat marathonlopers vaak in de bergen trainen, zodat het uiteindelijk makkelijker is als ze de feitelijke marathon lopen.
Gewoon even een nutteloos feitje. En misschien herken je dat ook wel :)
Geniet er nog van... Wat zul je al veel gezien en meegemaakt hebben.
Hou je wel aantekeningen voor jezelf bij? ;)
PS, bedankt voor je berichtje :) Lief dat je er aan dacht. -
28 November 2011 - 19:57
Mariëtte:
Wat indrukwekkend allemaal! Dat je dat allemaal maar doet....wat een ervaring. Wat hangen er veel gebedsvlaggen, zeg! Het is inderdaad wel heel wat anders dan bij ons. Had je wel voldoende zitvlees voor zo'n lange treinreis? Nou, geniet er nog van en ik hoop thuis nog 'n keer echt je verhalen te horen!
Liefs, Mariëtte -
28 November 2011 - 21:35
Katinka:
Hey Meis, ik lees net al je reisverslagen achter elkaar. Wat een ontberingen heb je al gehad en wat een ontdekkingen. Een avontuur is het zeker!! Mooie foto's! Nog veel moois toegewenst vanuit ons koude, maar toch wel fijne kikkerlandje :-) Liefs en -X- Katinka ... -
29 November 2011 - 16:13
Annet En Jim:
Blij weer iets van je te lezen.
Pratichtige foto's!!!! -
30 November 2011 - 09:47
Iris:
Haa Nico! Wat een ontzettend gave verhalen en foto's weer, foto 914 en 953 zijn mn favorites ;-D! Hoop dat je mn sms nog hebt gehad, ik die van jou en je kaartje voor mn bday iig wel, super leuk! Dikke kus en geniet nog deze laatste weekjes... nu gaat het hard! -
01 December 2011 - 14:53
Wenny:
Ohh Nicole!! Super mooi! Prachtige fotos! En heel leuk om je verhalen te lezen! My god, -10??? En dan zeker zonder warme thee, chocolade pepernoten en Mariah Carey? Veel plezier bij Anna en pas goed op je camera... :( xxx -
01 December 2011 - 22:24
Debora:
Goed om weer wat van je te horen! Wow, wat een anders maar mooi landschap zeg. En brrr erg koud! Geniet nog van je laatste week!!
Dikke kus!!! Deb
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
